daar ben ik weer!!
Blijf op de hoogte en volg Lette
12 Oktober 2014 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Het begint allemaal op woensdag 1 oktober, het is een zonnige dag in het "mooie" Johannesburg en na 2 uur wachten op de bus is het dan eindelijk zo ver! Ik zit in de bus die mij (in delen) kennis gaat laten maken met de kust van Zuid-Afrika. Deze eerste rit duurt zo'n 7 uur, waarvan ik de eerste 2 uur uitzicht heb op droge en dorre landbouwgrond. Dankzij Sandra's 'kaart' (die ik voor vertrek heb gekregen) leer ik onderweg wel een hop over reizen in Zuid-Afrika en alle dieren die hier rondlopen ;) Verder zijn ook de plaatsnamen een bron van vermaak: Vereeniging, Perth, Vrede, Bethlehem, Wilgpark,alles komt voorbij. Helaas is dat het enige waar ik me mee kan vermaken, want mijn reisgenoten zijn niet bijster spraakzaam. Het verkeer in Zuid-Afrika
Onderweg (en tijdens de enkele voorgaande rit) begin ik wel steeds beter te begrijpen waarom er zo veel verkeersongelukken gebeuren in Zuid-Afrika. Het verkeer in Zuid-Afrika is namelijk een verhaal apart. Ten eerste zijn er nergens fiets/voetpaden waardoor iedereen maar een beetje langs of zelfs op de weg loopt, ook al dit een snelweg betreft (wat vooral in het donker nogal eens voor verrassingen kan zorgen). Ook is het op veel plaatsen gebruikelijk om te liften (aangezien veel mensen zich geen auto kunnen veroorloven), wat zorgt voor nog meer mensen op de weg. En dan heb ik het nog niet eens over alle koeien, geiten en bavianen die te pas en te onpas op de weg lopen. Verder is het in Zuid-Afrika mogelijk om een rijbewijs te kopen in plaats van er gewoon 1 te halen, met als gevolg dat er flink wat mensen op de weg rijden die niet kunnen rijden. En van de mensen die hun rijbewijs wel echt gehaald hebben, rijdt driekwart als gekken. Inhalen terwijl er een tegenligger aankomt, over meerdere rijstroken slingeren om de gaten in de weg te ontwijken, mobiel bellen tijdens het rijden (hoewel verboden) en 50 op de snelweg, alles lijkt doodnormaal. In de grote steden (zoals J'burg en Durban) komt er dan ook nog eens bij dat het op sommige plekken in de stad veiliger is om door rood te rijden,dan te wachten voor het stoplicht (hier een 'robot' genoemd) en de kans te lopen om overvallen te worden terwijl je stilstaat. Het is zelfs zo erg dat door rood rijden 's nachts zelfs is toegestaan!
Wat het rijgedrag tenslotte zeker niet bevordert, is dat het begrip de 'BOB' niet bepaald ingeburgerd is. Ik heb al enkele bestuurders men een blik bier achter het stuur gezien. Bij maar liefst 50% van de ongelukken (met auto en voetganger) is drank in het spel! Gelukkig heb ik zelf tot nu toe niks meegemaakt (even afkloppen!) al heb ik een aantal keer stijf in mijn stoel gezeten. Niet goed voor m'n hart! Halverwege de busrit stuiten we op nog een opmerkzaamheid van het Zuid-Afrikaanse verkeer. Over het algemeen zijn de wegen in Zuid-Afrika goed onderhouden en (grotendeels) geasfalteerd. Op een gegeven moment houdt het wegdek echter ineens op! Een van mijn mede-passagiers vertelt me dat er 3 jaar geleden besloten was om dit stuk snelweg te renoveren. Al snel bleek echter dat al het geld op (of mysterieus verdwenen) was en zijn de werkzaamheden gestaakt. Het gevolg is slechts een halve rijbaan asfalt (vol gaten) die onze snelheid reduceert tot slakkengang. Niet alleen vervelend voor ons, maar voor de hele regio die door het verlies van hun snelweg ook een groot deel van zijn toevoer (van bijvoorbeeld toeristen) kwijt is en dus al 3 jaar inkomsten misloopt. In de loop van de uren verandert het landschap om me heen. Wat begint als droog uitgestrekt grasland verandert langzaam in een prachtig berglandschap, hoe dichter we bij de Drakensberg (een groot gebergte) komen. Na een aantal indrukwekkend berg/vergezichten verandert het landschap opnieuw, nu in glooiende en vooral hele groene heuvels. Een teken dat we steeds dichter bij de kust komen. Even later zie ik Durban dan ook opdoemen. Durban (na J'Burg de gevaarlijkste stad van Zuid-Afrika) is een verplichte stopplaats op mijn busroute, maar ik was van tevoren al gewaarschuwd dat het geen mooie stad en eigenlijk niet echt het bezoeken waard is. Als we de stad binnenrijden wordt dit zeker bevestigd. Durban is een drukke, grijze en een beetje groezelige stad. Het weer helpt ook niet echt mee, want hoewel de winter in het binnenland allang verdreven leek, hangen hier nog grauwe regenwolken en is de temperatuur zo'n 15 graden lager dan ik gewend ben. Even omschakelen! De bus zet me netjes af bij mijn verblijfplaats voor de komende 3 nachten: Happy hippo backpackers. Een gigantisch (zo'n 20 kamers) maar goed verzorgd hostel. Ik deel mijn kamer met Leo (een Duitse jongen aan het begin van een wereldreis), Ria (een Brits meisje dat net dezelfde route als ik in tegenovergestelde richting heeft afgelegd) en Teun (een Nederlandse jongen die precies dezelfde route gaat doen als ik). Ik vraag Ria en Leo gelijk het hemd van het lijf over al hun reis-ervaringen/tips en kan al snel nog een aantal bestemmingen toevoegen aan mijn wensen-lijstje. Ze geven me echter niet een al te best beeld van Durban, want ze vragen zich ten eerste af hoe ik mijn 2 dagen hier vol zou moeten krijgen en vertellen me ten tweede dat Teun die middag (bijna) overvallen is. Uitkijken dus! Helaas vertrekken ze alledrie al vroeg de volgende dag, maar wie weet haal ik Teun tijdens mijn reis nog een keer in. Mijn eerste dag in Durban heb ik "uShaka Marine World" op mijn planning staan. Het is wederom een koude en natte dag, maar ik vermaak me wel met alle dolfijnen/zeeleeuwen/haaien shows. Ook het grote aquarium (ingebouwd in een scheepswrak) is mooi in elkaar gezet met allerlei interessante vissen. Ik moet helaas wel toegeven dat uShaka niet kan tippen aan het dolfinarium en dat een waterpark bezoeken in je eentje toch minder leuk is dan met anderen. Gelukkig heb ik, als ik terugkom in het hostel, alweer 2 nieuwe kamergenootjes, waarvan er 1 ook naar Coffee Bay gaat op zaterdag, dus ik heb de komende dagen in ieder geval een reismaatje :) Mijn tweede dag ga ik de stad in. Omdat Durban nogal een chaotische (en gevaarlijke) stad is, besluit ik er niet in m'n eentje op uit te trekken, maar met een gids mee te gaan (en met mijn kamergenootje Stephanie). Hoewel we al vrij dicht bij het centrum zijn, gaan we met een mini taxi busje naar de eerste bezienswaardigheid, city hall. Het busje is al een hele ervaring op zich! De hele stad krioelt ervan en er is een bijzonder systeem van gebaren en gewoonten ontwikkelt, maar iedereen komt (over het algemeen) goed aan. City hall en het oude station zijn nogal vervreemdend in deze Zuid-Afrikaanse stad met hun ontzettend Europese architectuur, dus even voelt het alsof ik niet in Durban ben maar in (bijvoorbeeld) Parijs of Praag. Naast dit Europese gedeelte van de stad heeft Durban ook een grote Indiaase gemeenschap. Begin 20e eeuw zijn veel Indiers naar Zuid-Afrika gehaald om te werken op de suikerplantages. Op het moment is 14% van de bevolking in Durban nog altijd van Indiaase komaf. De gids loodst ons langs verschillende winkels, zoals een gigantische stoffenwinkel waar je een sari kunt laten maken en een winkel met Indiaase kruiden waar we een lesje 'curry kruiden' krijgen. Hierna gaan we door naar Victoria Street Market, een grote, chaotische, maar vooral hele toeristische (overdekte) markt, waar je hele schapenhoofden kunt kopen :s We bezoeken ook nog de moskee (blijkbaar de grootste moskee op het zuidelijk halfrond) en de naastgelegen katholieke kathedraal. Het wordt me al snel duidelijk dat Durban een echt vat vol verschillende culturen en geloven is. Naast de moskee en kathedraal is namelijk ook nog een markt waar traditionele Zulu medicijnen (gedroogde apenhuid en vermalen vleermuisvleugels, je kent het wel) worden verkocht. De meeste zwarte bevolking hier probeert hun oorspronkelijke Zulu cultuur te combineren met hun christelijke geloof, een wonderlijke combinatie. Tenslotte worden we, na weer een levensbedreigend ritje in de mini bus, gelukkig weer netjes afgeleverd bij het hostel en zit mijn avontuur in Durban er alweer op!
Coffee Bay
De volgende ochtend vertrekt de bus al vroeg richting mijn volgende bestemming: Coffee Bay. Vanuit mijn hostel vertrekken nog 2 meiden (Stephanie en Jennie) richting deze plek en in de bus kom in nog 2 mensen tegen met wie ik al eerder een bus had gedeeld. Tijdens de 10 uur durende rit verbaas ik me nogmaals over de vele gezichten van Zuid-Afrika, van bosrijk tot droog gras en van vlak tot bergen, prachtig! Moe komen we aan in Coffee Bay, gelegen in de onherbergzame 'wildcoast' en een populaire bestemming onder backpackers, surfers en hippies :p De Coffee Shack, mijn hostel, is een goed verzorgd en erg gezellig hostel nog geen 10 meter van het strand. De sfeer is open en vriendelijk en er is genoeg aanspraak met iedereen. Na een avondje kletsen, poolen en rond het kampvuur hangen, ga ik vroeg naar bed, nog moe van de busrit. Mijn eerste volle dag in Coffee Bay is het tijd om de omgeving te verkennen, maar eerste voltrekt zich nog een kleine ramp. Zonder er al te veel bij na te denken klik in een beetje door het menu van mijn foto camera en voordat ik het doorheb heb ik alle foto's gewist!! :( Gelukkig had ik de eerste foto's van het project al opgeslagen in dropbox, maar de laatste (zeker) 200 foto's ben ik kwijt :( Even ben ik boos op mezelf (hoe kon ik zo dom zijn!), maar al snel leg ik me er maar bij neer. Kan er nu toch niks meer aan doen ... Positieve kant: ik kan nu weer een heleboel nieuwe foto's maken (mijn SD kaart was bijna vol). Nadat ik over de 'camera schok' heen ben kunnen we dan echt vertrekken. De meeste bekende trekpleister in de buurt is de 'hole in the wall' en samen met Stephanie, Jennie en Rachel (allen uit de bus/vorige hostel) trek ik er op uit! We worden begeleid door Toby (Xhosa naam Tubile 'nederige man') een jongen die is opgegroeid in Coffee Bay, niet onverdienstelijk kan surfen en duidelijk houdt van een joint op zijn tijd .... Het is een heftige wandeling van zo'n 3,5 uur klimmen, klauteren en dalen langs de kust (waarbij Toby af en toe een nogal onsamenhangend verhaal houdt), maar wat een prachtige omgeving! Na iedere heuvel verschijnt er weer een nieuw, prachtig uitzicht met kolkende golven en indrukwekkend kliffen. Eenmaal aangekomen bij de 'hole' (een rots waar in de loop van de tijd een gat in uitgesleten is) staat er een heerlijk lunch voor ons klaar: boerewors van de braai (oftewel een grote hotdog van de bbq). Dat hebben we wel verdiend! Onze gids en de verzorger van de lunch draaien nog maar eens een joint en omdat ze geen vloeipapier hebben, gebruiken ze de schil van een ui! :s (blijkbaar werkt de schil van een tomaat ook erg goed...). Gelukkig hoeven we niet ook weer helemaal terug te lopen maar worden we met de bakkie weer teruggebracht naar het hostel. 's avonds is er gratis avondeten vanuit het hostel (potjie, een soort stoofpot), gevolgd door een rondje 'killer pool' (een spel wat in ieder hostel gespeeld wordt en waarbij iedereen 2 kansen krijgt om een bal te potten. lukt dat niet dan lig je uit het spel) en tenslotte een kampvuur op het strand. Ik maak het niet al te laat want ik moet de volgende dag vroeg op voor surfles! Om 7:30 sta ik klaar met mijn wetsuite en mijn surfplank om de golven te trotseren. Na een korte instructie klim ik op mijn board en probeer ik de eerste paar golven te 'pakken'. In het begin gaat het nog niet al te soepel, maar na een aantal aanwijzingen van de surfleraar (een typische blonde surf-dude) krijg ik het voor elkaar en sta ik ineens rechtop op m'n board! Wat een toffe ervaring!! Helaas lukt het me niet iedere golf, maar ik krijg het toch nog een aantal keer voor elkaar. Na 2 uur surfen zijn mijn armen en benen zo moe dat ik amper nog op m'n board kan klimmen en ook de terugweg naar het hostel loop ik een stuk trager dan normaal :p Na deze actieve ochtend heb ik wel weer genoeg gedaan, al zeg ik het zelf, en 's middags hang ik een beetje rond in het hostel, boekje lezen, in de zon liggen, heerlijk! Daar gaan we weer!
Na wederom een nachtelijk kampvuur aan zee is het de volgende ochtend helaas weer tijd om mijn tas in te pakken en te vertrekken. Door het hostel worden we (ik en Jennie, met wie ik inmiddels sinds Durban samen reis en de meeste chaotische Britse die ik ooit ontmoet heb) afgezet bij een groot tankstation waar we door de bazbus (de backpackers bus waar ik mee reis) opgehaald zullen worden. De bus komt echter aan op 'Afrikaanse' tijd (kortom, 2 uur te laat) dus we zitten 2 uur vast op het tankstation, waar de wc's niet werken vanwege een water tekort. Voordat we aankomen in East London is het inmiddels al 7 uur 's avonds en eigenlijk willen we alleen nog maar naar de supermarkt en eten. Eerst moeten we echter nog een klein kamerprobleem oplossen. Hoewel Jennie en ik apart geboekt hebben willen ze ons in een kamer met een 2-persoonsbed stoppen. Hoewel we goed met elkaar kunnen opschieten vinden we beiden dat een bed delen met iemand die je 3 dagen kent net iets te ver gaat. Gelukkig hebben ze ook nog gewoon een kamer met 3 1-persoonsbedden beschikbaar, dus krijgen we toch nog ieder ons eigen bed. Als we vervolgens naar de supermarkt willen lopen worden we bij de poort tegengehouden door een (blanke) Zuid-Afrikaan die ook in het hostel verblijft en die ons niet alleen de straat op wil laten gaan. Op zich erg aardig, maar ook een tikkeltje overdreven aangezien de supermarkt zo'n 100 meter verderop is. Hij wil echter geen tegenspraak horen en even later worden we dus met de auto (!) naar de supermarkt gereden. Gelukkig komen we ook heelhuids weer terug en na een simpel maaltje worden we uitgenodigd voor een (kort maar krachtige) djembe les. De volgende dag staat er wederom een reisdag op de planning aangezien ik alleen naar East London ben gekomen om de shuttle naar Hogsback te kunnen nemen. Jennie zou eigenlijk nog een nacht in East London blijven, maar aangezien het hostel waar we zitten geen enkele sfeer uitstraalt en er in East London werkelijk niks te doen is, besluit ze aan te haken en nog wat langer met me mee te reizen. Na wederom 2 uur wachten op de shuttle (blijkbaar de standaard tijd dat bussen te laat zijn hier) en nog 2 uur rijden, komen we aan in het prachtige maar koude Hogsback. Het is koud, grijs en regenachtig maar we worden omringd door prachtige groene bergen. Een stille en bijna magische plek. Hogsback dankt zijn naam aan 3 bergtoppen die ieder de vorm hebben van de rug van een wild zwijn (een hog) en waarop we vanuit het hostel een prachtig uitzicht hebben. Het verhaal gaat dat Tolkien zijn inspiratie voor de Hobbit kreeg na een bezoek aan deze plek, maar ik heb het vermoeden dat dat vooral een goed verhaal is voor de marketing van het kleine dorpje. De openhaard in de bar van het hostel brandt en na een overheerlijke pizza (met avocado, wat een vondst!) wordt er in de warmte van het vuur menig bier gedrokkken (en aangezien het bier hier in wordt verkocht in flessen van 750 ml, zegt dat nogal wat). In Hogsback besluit ik per mountainbike de omgeving in te gaan (met gids). Het is geen gemakkelijke tocht met nogal wat stijle hellingen, hele stijle afdalingen en een pad vlak langs een afgrond, maar ik weet zeker dat dit de beste manier is om een aantal watervallen (we zien er 'slechts' 7) te bekijken en de eeuwenoude bossen te verkennen. Na 3,5 uur fietsen kom ik gesloopt maar voldaan weer aan in het hostel, waar ik niet veel tijd heb om bij te komen voor het begin van de volgende activiteit: boogschieten. Ontzettend tof om te doen (voel me net een amazone), maar helaas gaan mijn pijlen vaker over het doel dan erin. En omdat er achter het doel alleen maar bos is (met veel dorre bladeren op de grond) ben ik waarschijnlijk meer tijd kwijt met het zoeken naar mijn pijlen dan het daadwerkelijk schieten ervan :p
Wederom wordt de avond afgesloten in de bar waar de barman al snel een youtube feestje op touw zet waarbij iedereen bekende/goede nummers uit zijn/haar land laat horen (mijn keuze, de jeugd van tegenwoordig, wordt goed ontvangen). Tof om alle Canadeese, Britse, Amerikaanse en (gelukkig) vooral Zuid-Afrikaanse nummers voorbij te horen komen. Na een zeer goede nachtrust (na een toch wel erg actieve/vermoeiende dag) is het helaas alweer tijd om Hogsback te verlaten. Ik merk dat ik het moeilijk vind om overal zo 'vluchtig' langs te gaan. Ik zou liever de tijd nemen om iedere plek rustig te verkennen en alle 'geheimen' van het gebied te ontdekken in plaats van overal de hoogtepunten mee te pikken. Als ik echter overal de tijd zou nemen, zou ik maar de helft van de plekken die ik wil bezoeken ook daadwerkelijk kunnen bezoeken en dat zou ik ook weer jammer vinden. Opnieuw pak ik dus mijn tas in en stappen we op de bus, deze keer naar Chintsa. Eigenlijk zouden we nog een nacht in East London verblijven, maar na onze eerste kennismaking hebben we wel genoeg gezien van die stad. De shuttle vanuit Hogsback gaat gelukkig ook naar het nabijgelegen Chintsa wat ook op de route van de Bazbus ligt. Hoewel Chintsa normaal gesproken een mooie kustplaats is, regent het bij onze aankomst (Jennie begint al te spreken van de Britse vloek die haar achtervolgt, aangezien ze (afgezien van Coffee Bay) overal alleen nog maar regen heeft gehad :p) Omdat ik nog steeds vrij moe ben van al het wandelen, surfen, moutainbiken en helaas een flinke verkoudheid heb opgelopen (en Jennie een flinke kater heeft) wordt onze eerste dag in Chintsa vooral besteed aan lezen, slapen en eten. Ook niet erg voor de verandering. Als ik 's ochtends vroeg wakker word, schijnt wonder boven wonder de zon en besluit ik een wandelingetje over het strand te maken. Het hostel ligt op een heuvel aan een 'lagoon' waarachter het strand begint. Een leuk wandelingetje ook al word ik bijna weggeblazen door de wind! Als ik door een klein stroompje waad (wat de lagoon met de zee verbindt) komt een oude vrouw naar me toe die te bang is om in haar eentje de stroom over te steken (hoewel het water niet hoger komt dan mijn knieen is de stroming toch vrij sterk). Ik houd vervolgens haar schoenen vast en ga voor haar uit het water over (waardoor ik de meeste stroming opvang). Ze is me erg dankbaar en ik heb mijn goede daad voor vandaag weer gedaan!! :) Na voor een derde keer het riviertje overgestoken te hebben kom ik aan in het 'centrum' van het dorp (lees: twee winkels en wat huizen), waar ik mezelf trakteer op een heerlijk cappuccino en een gigantisch stuk chocolade taart! Mjam!! Als ik terugloop naar het hostel trekt helaas een dik wolkendek over het kustplaatsje en de rest van de dag regent en onweert (joepie ....) het als een malle. Al snel blijkt dat het hostel niet echt gebouwd is voor regenachtig weer want al snel blijkt het dak op verschillende plekken zo lek als een mandje :p Gelukkig komt de bus deze keer 'slechts' 1 uur te laat, dus we kunnen de regen ontsnappen en zitten de rest van de middag/avond in de bus op weg naar Port Elizabeth. Onze aankomst (in het donker) is op z'n minst indrukwekkend te noemen. Al van 30km afstand kunnen we de lichten van de stad zien en vooral de onweersbui die boven de stad lijkt te hangen. De donkere wolken worden om de zoveel seconden opgelicht door bliksemflitsen, een heftig, maar eigenlijk wel mooi gezicht (lekker ver weg enzo). Als we in PE (de naam die iedereen hier voor Port Elizabeth gebruikt) aankomen blijkt de bui gelukkig boven zee te zijn en niet boven de stad, dus we komen droog aan! Hoewel het in het donker nogal moeilijk te beoordelen is, ademt PE gelijk al een andere sfeer uit dan Durban en J'burg. De straten zijn wijds en omlijst door palmbomen, er zijn wandelpaden langs de wegen en (het is een wonder) mensen blijken daadwerkelijk te wachten voor het stoplicht :p Morgen tijd om te stad te verkennen en maandag naar Addo International Park (waar ik eindelijk de kans krijg om mijn schade van "niet naar het Kruger Park gaan" in te halen;) Hopelijk zijn de volgende hostels ook voorzien van een computer en kan ik mijn blof iets beter bij houden :) Dikke kus!!
-
12 Oktober 2014 - 18:07
Renée:
Haast onmogelijk om je lange verhaal op m'n telefoon te lezen, maar ik kan niet wachten tot dat ik thuis ben.....:-)
Leuk om je verhalen te lezen! Ben benieuwd naar je foto's (die je nog hebt)
Leuk dat je een tijdje een reisbuddy hebt gevonden!
Dikke kus uit het zonnige Eindhoven, Renée
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley