Een goed begin is het halve werk

Daar lig ik dan aan de rand van het zwembad, de bakken in de Zuid-Afrikaanse zon. Mijn hemel wat heb ik al veel meegemaakt! Het is een beetje een lang verhaal geworden, dus ik heb het in kopjes onderverdeeld voor het leesgemak ;) veel leesplezier!

De vlucht

Afgelopen donderdag vertrok ik om 17:15, met veel enthousiasme, maar toch ook een beetje knikkende knietjes, vanuit Schiphol naar Londen. Na een zeer soepele overstap zat ik al gauw in het vliegtuig richting het hele verre zuiden: Johannesburg! Deze vlucht begon helaas een stukje minder. Een aantal rijen achter me zat een man met zeer ernstige vlieg-angst. Hoewel hij begeleiding bij zich had, probeerde hij toch uit alle macht van het vliegtuig gehaald te worden. Dit resulteerde in jammeren, schreeuwen en huilen. En geloof me, iemand 20 minuten lang om hulp horen schreeuwen, doet wat met je. Om me heen wilden steeds meer mensen verplaatst worden en ook ik begon al aardig op te zien tegen de komende 12 uur. Toen het geschreeuw van de man steeds heftiger en heftiger werd, heeft het kabine personeel uiteindelijk toch besloten de man van het vliegtuig te halen. Dit zorgde, naast 3 kwartier vertraging, vooral tot grote opluchting onder de passagiers. Vervolgens kon het vliegtuig dan toch eindelijk vertrekken en vlogen we, tijdens een hele lange nacht met geen slaap maar gelukkig wel veel films, naar J'burg, waar ons direct al een ijzige wind tegemoet kwam. Vanaf het vliegveld direct een taxi richting het hostel genomen (waarbij de taxi chauffeur mij vertelde dat er een kou-front vanuit Kaapstad over het land blief), wat uiteindelijk een heel ander hostel bleek te zijn wat ik oorspronkelijk geboekt had, maar ik had een warm bad en een heerlijk zacht bed, dus ik was meer dan tevreden! De rest van de dag en nacht heb ik eigenlijk alleen maar gelezen en geslapen. Ik moest immers de volgende dag weer om 5 uur op, op weg naar het oosten!

Hoedspruit, here I come!

Nadat ik de eigenaresse 's ochtends vroeg uit bed had gebeld om haar eraan te herinneren dat ze me naar het vliegtuig zou brengen, kon ik op weg naar Hoedspruit. Samen met oa. een heel aardig Amerikaans stel en een Zuid-Afrikaans stel heb ik de volgende 6 uur doorgebracht in een busje. Tijdens de rit was er niet veel te doen afgezien van luisteren naar de Afrikaanse radio (kijken hoeveel Afrikaans ik kon begrijpen) en om me heen kijken naar het dorre grasland wat langzaam veranderde in een berglandschap. Pas toen besefte ik me hoe ongelofelijk uitgestrekt Zuid-Afrika is! De eerste 3 uur zijn we slechts 1 dorpje tegengekomen, Belfast :p, en hier een daar kleine groepjes hutjes/krotten. Tenslotte eindigde de busreis in Hoedspruit, waar ik weer werd opgepikt door Ian (een van de eigenaars van Daktari Bush School and Wildlife Orphanage) en Marijke (een lange termijn vrijwilligster van Daktari, ook uit Nederland).

Op naar Daktari

Vanaf Hoedspruit was het nog een uur rijden naar Daktari, maar wat een tocht! Daktari ligt middenin het Makalali reservaat en wordt dus omgeven door wilde dieren. Onderweg zijn we onder andere de volgende dieren tegengekomen: 4 giraffen, 2 gnoes, een groep bavianen, wilde zwijnen en antilopen. Zo bizar! Vervolgens aangekomen bij Daktari werd ik door Indira en Maghan, twee Ierse vrijwilligsters, rondgeleid over het terrein en voorgesteld aan alle dieren (allemaal dieren die in het wild niet zouden kunnen overleven vanwege bijv. verwondingen). Zo is er bijvoorbeeld Eey-oor, de blinde ezel, 3 stokstaartjes, 2 Marmoset aapjes, een heleboel Mongooses, Jumper de zwarte adelaar, een grote uil, 2 struisvogels, een heleboel honden en tenslotte nog een luipaard! En dan zijn er nog een heleboel prachtige vogels en eekhoorns die overal rondlopen. Nadat we alle dieren eten en drinken hadden gegeven (een van mijn taken de komende weken) was het tijd om zelf te eten. Heerlijke spaghetti, bereid door het personeel (wat een luxe). Tijdens het eten kwamen er ook nog 2 stekelvarkens een kijkje nemen en wilde Maxi de bushbuck (een soort hertje) ook nog wat aandacht. Echt onwerkelijk :p Na al deze indrukken was ik inmiddels vrij moe geworden (en het wordt hier om 6 uur al donker), dus ik ben lekker vroeg naar bed gegaan. 's Nachts heb ik heerlijk geslapen, al werd ik af en toe wakker van dieren geluiden die ik allemaal nog niet echt kan plaatsen.

Een rustige zondag

Vanochtend heb ik heerlijk ontbeten en vandaag kunnen we lekker relaxen en in de zon liggen (op zondag hoeft er niet gewerkt te worden) voor morgen het echte werk begint! Helaas zijn er deze week te weinig korte termijn vrijwilligers zoals ik om een groep kinderen uit te nodigen, dus daar zal ik nog een weekje op moeten wachten. Maar ik twijfel er niet aan dat er hier genoeg te doen zal zijn om me bezig te houden!

Hele dikke kus aan iedereen!
Lette