Einde hoofdstuk 2

Het lijkt (voor mij) alweer eeuwen geleden sinds mijn laatste blog, want wat maak ik ongelofelijk veel mee!! Ik ben nu bijna aan het einde van het 'reisgedeelte' van mijn verblijf in Zuid-Afrika, dus hoog tijd om jullie weer even op de hoogte te brengen van al mijn belevenissen.
Daar gaat ie dan:

PORT ELIZABETH

De vorige keer schreef ik over mijn aankomst in Port Elizabeth, een van de grotere steden langs de kust. De eerste ochtend in PE laat zien dat deze stad heel wat anders in elkaar zit dan de steden die ik tot nu toe bezocht heb. De gemiddelde inwoner is duidelijk wat welvarender en het centrum is vooral erg toeristisch. Na een korte wandeltocht komen ik en Jenny, nog altijd mijn reismaatje, aan bij de 'boardwalk'. Dit is echter geen steiger (wat het letterlijk betekent), maar een groot winkelcomplex met erg Europees aandoende koffie tentjes, een groot casino en de wat duurdere (merk) winkels. Het meest opvallende kenmerk is echter de ongelofelijk suikerzoete stijl waarin het gebouwd is. Denk aan het kasteel in Disneyland en dan zit je aardig in de buurt. Na een lekkere cappucino keren we terug naar het hostel waar we worden opgehaald door Roos. Roos is de zus van de vriend van mijn oud-huisgenoot (hebben we m nog?;) en werkt (& woont) inmiddels al een jaar in PE bij een vrijwilligersorganisatie. Een soort van 'local' dus! Ze neemt mij en Jenny mee naar een marktje aan het strand. Veel toeristische meuk, maar wel grappig en leuk om even rond te kijken. Na een heerlijke mojito in een fancy cocktailbar aan het strand gaan we ook nog lekker uit eten bij Charlie's pasta & pizza. Echt heerlijk pizza's met een flinterdunne bodem, gebakken in een echte houtoven, uiteraard belegd met avocado! Na wat drankjes in het hostel ga ik lekker naar bed, want morgen moeter er flink wat dieren gespot worden in het Addo National Park.

Om 9 uur worden zowel Jenny als ik opgehaald bij het hostel, alleen wordt Jenny door een ander bedrijf opgehaald omdat zij niet alleen naar Addo gaat, maar ook naar Schotia (een private game reserve) een mooiere, maar ook een heel wat duurdere tour. Als ik om kwart over 9 nog altijd bij het hostel zit te wachten besluit ik te vragen hoe laat ze mijn gids verwacht (Jenny is inmiddels al weg). Het is maar goed dat ik het vroeg, want de vrouw aan de balie reageert verbaasd. Ze wist helemaal niet dat er iemand naar Addo zou gaan vandaag. Al snel blijkt dat de jongen die gisteren voor mij de tour zou boeken dat helemaal niet gedaan heeft! Daar komt nog eens bij dat de tour helemaal niet geboekt kan worden als er maar 1 iemand gaat (zoals nu het geval zou zijn). Lekker dan! Aangezien Addo eigenlijk de enige reden is dat ik uberhaupt naar PE ben gekomen! Ik vraag de vrouw hoe ze denkt dit op te gaan lossen, aangzien dit haar probleem is en niet het mijne (yeah, kijk mij eens stoer en boos doen!! :p). De enige oplossing die ze kan bedenken is dat ze de gids van Jenny opbelt om te vragen of hij nog in de bnuurt is zodat ik toch nog mee kan. Het enige probleem: dit grapje gaat me 1100 rand (77,- euro) meer kosten dan de tour die ik eigenlijk zou doen (die al zo'n 63,- euro was). Oei! Ik besluit het toch maar te doen aangezien ik het Kruger park ook al moest missen en dit mijn laatste kans is voor het bezoeken van een natuurreservaat met wilde dieren. Voor die 77 extra euro's krijg ik gelukkig wel weer een lunch en diner, dus dat scheelt weer een klein beetje. En ik heb geluk! De gids was nog niet al te ver weg, dus ik kan nog mee! Jenny kijkt wel redelijk verbaasd als ze ineens weer terug is bij het hostel en nog verbaasder als ik instap :p Onderweg blijk ik de juiste keuze gemaakt te hebben, wanneer de gids me verteld dat Addo eigenlijk alleen olifanten heeft, terwijl ik dacht dat ze daar ook echt de big 5 hadden lopen. Het kost me dus wel een flinke smak geld, maar ik krijg er wel de 'creme de la creme' van de 'wildlife tours' voor terug ;)

In de ochtend staat Addo op het programma (mijn eigenlijk tocht) en al snel spot onze gids zo'n grote vriendelijke reus. Omdat de olifanten hier in het park gewend zijn aan auto's en er niet op ze gejaagd wordt door 'poachers', kunnen we veel dichter bij de olifanten komen dan in de andere parken. De 13 jaar ervaring van onze gids helpt ook want hij kan aan iedere olifant precies zien waar deze naartoe op weg is en waar hij de weg over zal steken. Zo zien we dus tot 2 maal toe een olifant recht op ons afkomen om vervolgens op zo'n 10 cm afstand voor onze auto langs te lopen. Aaaah!! Heel indrukwekkend en ook stiekem wel een beetje eng.
Na een overheerlijke lunch gaan we door naar Schotsia waar het echte spotten kan gaan beginnen. De ene antilope soort volgt de andere op (bushbuck, hartebees, waterbuck, kudu, nyala etc etc) en ook zebra's en giraffen worden snel gespot. Nu merk ik wel een beetje dat ik bij Daktari wel erg verwend ben wat betreft dieren, aangezien ik de meeste van deze dieren al meerdere keren heb gezien. Dan gaan we echter door naar de leeuwen. Helaas lopen de leeuwen niet los in het grote park omdat het aantal dieren weer aangevuld moet worden (en de leeuwen anders alles opvreten). In het kleinere "kamp" (nog altijd een aantal voetbalvelden groot) zijn de leeuwen wel een stuk makkelijker te vinden, dus al snel staat onze terreinwagen zo'n 3 metere bij 2 vrouwtjes en 1 mannetjes leeuw vandaan. Vond ik net de olifanten al eng, nu knijp ik hem helemaal! Ik besef mu nu eigenlijk pas hoe gigantisch leeuwen zijn! Gelukkig laten we de leeuwen na een tijdje weer met rust en gaat onze zoektocht door. Via de radio krijgen we de locatie van een kudde buffels door, dus we snellen erheen. Leuk, maar ik vind het nog altijd een soort rare koeien.
Na de buffels is het tijd voor avondeten, waar eigenlijk vooral gepraat wordt over de mogelijke verblijfplaats van de 2 neushoorns. Na een heerlijke maaltijd trekken we vlak voor zonsondergang er weer op uit en we hebben geluk! De neushoorns worden gespot en iedereen racet naar de doorgegeven plek. Hoewel de meeste auto's op een veilige afstand blijven staan, besluit onze gids dat we best wel wat dichterbij kunnen. Het levert mooie foto's op, maar ook flink wat zenuwen! :p Aangezien het inmiddels donker (en koud) aan het worden is gaan we richting de uitgang van het park. Onderweg zien we in de bosjes nog 2 olifanten en suitten we geheel onverwachts (zelfs de gids is verbaasd) op 2 nijlpaarden ('zeekoe' in Afrikaans :p)! Twee grote logge beesten die er heel ongevaarlijk uitzien, maar in werkelijkheid erg onvoorspelbaar en aggressief zijn. We laten ze dan ook maar gauw rustig grazen en worden door onze gids terug gebracht naar het hostel. Onderweg blijkt de gids een groot Lilly Allen fan te zijn, dus er moet dan ook luidkeels meegezongen worden :p haha!
In het hostel regel ik nog een aantal gratis drankjes bij de jongen die de Addo tour niet voor me geboekt had (en me dus 1100 rand had gekost), maar aangeziek ik Schotia niet had willen missen kan ik niet al te lang boos blijven.

De volgende ochtend worden we om 6:45 opgehaald door de Bazbus en aangezien we er inmiddels wel aan gewend zijn dat de bus te laat is, ben ik nog druk bezig met inpakken wanneer er ineens geroepen wordt dat de bus er is!! Hij is niet alleen op tijd, hij is zelfs te vroeg! De wonderen zijn de wereld nog niet uit :p

STORMS RIVER

Na 2 korte uutjes in de bus kom ik alweer aan bij de volgende bestemming: Storms River. Helaas is het dan eerst tijd om afscheid te nemen van mijn reismaatje Jenny :( Aangezien zij 5 dagen eerder in Kaapstad moet zijn dan ik, slaat ze deze plek over en gaat direct door naar Wilderness (mijn volgende bestemming). Na een dikke knuffel loop ik in m'n eentje naar het hostel. Het hostel doet me gelijk denken aan Villa Kakelbont (van Pippi Langkous), niet op z'n minst veroorzaakt door het witte paard dat voor de deur staat. 'Dijembe' is een erg gezellig hostel, alleen gaan hier blijkbaar vooral Nederlanders naartoe, want afgezien van een enkele Duitser zijn er alleen maar Nederlanders. De volgende ochtend regent het helaas, maar eigelijk maakt dat niet zo veel uit want ik ga kayakken en lilo'en (een soort luchtbed waar je in het water op gaat liggen en jezelf voortpeddelt). Storms River is vooral bekend om Storms River Mouth, waar de monding van de rivier een kloof heeft uitgesleten in de rots. Met de kayaks en lilo's gaan we vanaf de monding van de rivier verder de kloof in. Prachtige omgeving met de wanden van de kloof die hoog boven ons uit torenen en een toffe tocht vol kleine waterversnellingen en rotsen waar overheen geklauterd moet worden. Na een heerlijk lunch (waar we helaas wel een uur op moesten wachten) gaan we terug naar het hostel waar ik heerlijk voor de open haard kan neerploffen met een boek (terwijl er om mij heen zich nog meer Nederlanders verzamelen).
De tweede dag in Storms River begint met nog meer regen, dus eigenlijk blijft iedereen extra lang in het hostel hangen (o.a. om te genieten van het gratis pannenkoeken ontbijt). Als het in het begin van de middag wat opklaart besluit ik om er toch nog maar even op uit te trekken, een kleine wandeling naar de 'Big Tree', een lokale trekpleister. De Big Tree blijkt op zich vrij groot, maar zou ik zelf toch meer omschrijven als een bovengemiddelde boom :p Het wandelingetje door het bos is echter al mooi op zich, dus deze dag is niet helemaal nutteloos voobij gegaan. 's Avonds is het rustig in het hostel en wordt er vooral gelezen, totdat een nogal dronken Zuid-Afrikaan besluit dat het tijd is om didgeridoo te gaan spelen en iedereen vervolgens vrij snel besluit naar bed te gaan.

WILDERNESS

Op vrijdag schijnt eindelijk de zon vollop, uiteraard op de dag van mijn vertrek. Gelukkig heb ik van Jenny al begrepen dat ook in Wilderness (mijn bestemming van vandaag) de zon zijn gezicht laat zien, dus vol goede moed stap ik in de bus. Na wederom een kort ritje (slechts 3 uur) stap ik uit bij Fairy Knowe backpackers, waar ik een zeer kort weerzien heb met Jenny (die vertrekt met de bus waarmee ik aankom). Het hostel is opgebouwd rond een oud Victoriaans huis (uit 1810) en met zijn krakende trappen en scheve muren doet het me al snel denken aan de boerderij in Hei-en Boeicop. Die middag maak ik een korte wandeling naar het dorpje, een mooie route langs het water over de 'boardwalk' (deze keer wel echt een steiger). Terug in het hostel maar ik kennis met Jimmy (canadees), Max (duits), en Morena (zwitsers) die dezelfde route doen als ik, maar in tegenovergestelde richting. Voor het avondeten zijn ze van plan om naar de lokale pizzaria te gaan waar die avond live muziek zal zijn en ze vragen of ik gezellig met ze mee ga. Top! We worden ook nog vergezeld door Phil, een Zuid-Afrikaan, die de volgende avond met zijn band in het hostel zal optreden. De pizza's worden verrassend snel geserveerd (ik ben er inmiddels al aan gewend dat je minstens 20 minuten moet wachten op alleen al de menu kaart) en worden weggespoeld met de nodige biertjes. De live muziek klinkt goed en de brede mix aan publiek (alles van middelbare scholier tot stoere biker) zorgt voor een goede sfeer. Als het restaurant tegen sluitingstijd aan zit besluiten we dat het tijd is om te gaan, maar nog niet naar het hostel! We begrijpen van onze serveerder dat de bar van het 'Beach house hostel' altijd gezellig is, dus we trekken erop uit, op zoek naar nog meer vermaak :) Bij het Beach House wordt er tot diep in de nacht gekletst, gediscussieerd, grappen gemaakt en gedronken rond het kampvuur. Een geslaagde avond! Het is inmiddels 4 uur voordat ik in m'n bedje lig en meteen heel diep in slaap val :p
De volgende ochtend ga ik samen met Max, Morena en Jimmy het water op en maken we een kayak tochtje over de rivier richting de waterval. Omdat we halverwege besluiten dat we eigenlijk meer zin hebben in zonnen en chillen in het gras dan in kayakken, trekken we onze bootjes aan de kant en genieten we van de zon. Rond 12 uur komen we helemaal uitgerust weer aan bij het hostel waarna Jimmy, Max en Morena gaan paragliden. Omdat ik me nou niet bepaald geroepen voel om met een parachute van een klif te springen, ga ik maar boodschappen doen. Wilderniss is een van de eerste plekken waar de supermarkt daadwerkelijk groente en fruit verkoopt (iets waar Zuid-Afrikaners niet zoveel mee hebben) en dus sla ik de nodige vitamientjes in! 's Avonds worden J, M en M helaas alweer opgehaald door de bazbus, die 3,5 uur te laat is omdat ze tijdens het rijden werden ingehaald door 1 van hun eigen wielen :s De bar van het hostel loopt inmiddels langzaam vol met 'locals' die komen luisteren naar Phil's band (of eigenlijk Jack Mantis' band, waar Phil basgitaar in speelt). Ik heb me inmiddels aangesloten bij Joan (Frans Canadees) en Yvonne (Duits) die beiden werken in Zwitserland. Tijdens het luisteren naar de absoluut prachtige en indrukwekkende muziek van Jack Mantis komen we erachter dat we alledrie de volgende dag naar Oudtshoorn vertrekken (we gaan zelfs naar hetzelfde hostel!). Ik met de bus, zij met de auto. Als ze me een lift aanbieden hoef ik niet lang na te denken, kom maar op met die roadtrip! Als de band rond 11 uur klaar is met spelen ben ik zo moe dat ik bijna niet meer op m'n benen kan staan en ga ik heerlijk slapen. Of, nou ja, heerlijk .... Die nacht maak ik voor het eerst kennis met de nadelen van het slapen in een dorm (met meerdere mensen die je niet kent). Tot nu toe heb ik, afgezien van wat zacht gesnurk hier en daar, eigenlijk alleen nog maar aardige en normale kamergenoten gehad. Midden in de nacht word ik echter gewekt door iemand die roept: "WTF are you doing man? Get out of the room, leave, right now!". Slaperig en verward kijk ik op en wat ik vervolgens zie kan ik nog altijd niet helemaal geloven. Blijkbaar is 1 van onze kamergenoten zo dronken geworden dat hij niet meer weet waar de wc is, want hij staat tegen het gordijn te plassen!! :O Gelukkig luistert hij naar de bevelen van mijn andere kamergenoot en stommelt langzaam de kamer uit, op weg naar de band die in de gang staat. Als we het licht aandoen zien we niet alleen een gele vlek op de (witte) gordijnen, maar ook een natte plek op de grond en in het bed waar de man even daarvoor nog had liggen slapen. Gatver de gatver! Omdat we er op het moment niet heel veel aan kunnen doen, besluiten we maar om alle ramen open te zetten en keert iedereen weer terug naar bed. Een tijdje lig ik wakker, te luisteren of de 'plasser' wellicht nog terug wil keren naar zijn bed, maar uiteindelijk overwint gelukkig mijn vermoeidheid en val ik weer in slaap. In de ochtend is ons 'avontuur' het gesprek van de dag en wil iedereen tot in detail horen wat er gebeurt is. Vooral de eigenaar van het hostel kan zijn oren niet geloven! Gelukkig zijn niemands spullen beschadigd en kunnen we er langzaam al een beetje om lachen.

OUDTSHOORN

Nadat iedereen uitgeroddelt is, stap ik bij Joan en Yvi in de auto, reizen in stijl! Met schallende muziek uit de speakers verlaten we de kust en trekken landinwaarts naar Oudthoorn. Omdat ik in totaal 3 nachten verblijf in deze 'struivogelstad', kan ik het lekker rustig aan doen en ga ik met een boekje in de hangmat liggen. Joan en Yvi hebben een iets strakker schema dus die gaan die middag al naar trekpleister numero uno van Oudtshoorn: de Cango grotten. Als ze 's avonds terugkeren genieten we samen van een avondmaal, drink ik mijn eerste glad Zuid-Afrikaanse wijn en worden we deelgenoot van een heuse 'bonte avond' van een groep Nederlandse studenten die hier op studiereis zijn. Tijdens de verschillende quizonderdelen en leeuwenkoning impressies fungeer ik als tolk, zodat ook Joan en Yvi mee kunnen doen. Tenslotte moet er die avond ook nog gewerkt worden aan onze 'poolkwaliteiten', aangezien ik er tot nu toe nog weinig van bak.
De volgende dag heb ik een hele intensieve dag voor de boeg. 's Ochtends neem ik eerst (tijdelijk) afscheid van Joan en Yvi waarna ik met de auto naar de top van de Swartberg Pas (1585m hoogte) word gebracht. Vanaf hier ga ik per mountainbike terugfietsen naar het hostel, een rit van zo'n 54 km. Omdat Oudtshoorn zelf in het dal ligt, is zo'n 80% van de rit gelukkig afdaling of vlak, wat de tocht een stuk minder intensief maakt :p Na een prachtige, maar toch wel erg stijle afdaling over een niet-geasfalteerde weg, kom ik aan bij de Cango Caves, mijn eerste stop onderweg. Hier kan ik even op adem komen, maar moet ik al snel door voor de 1,5 uur durende 'adventure tour' door de grotten. Waar de gewone tour alleen de eerste paar grote hallen van de grot beslaat, gaat de adventure tour door 4 smalle tunnels naar een achterliggend gedeelte van de grot. De grote hallen zijn overweldigend. Gigantische stalagmieten en stalactieten (hihi) die al 100.000 jaren oud zijn rijzen op om ons heen. Zo'n typisch moment waarop je je als mens erg nietig voelt. Na de grote hallen en meer dan 200 traptreden de grot in komen we bij onze eerste tunnel, waar het plafond niet hoger komt dan 1,2 meter. Krap, maar nog goed te doen. Als snel volgen de 'Tunnel of love' (74 cm hoog, 30 cm breed of z'n smalst), de 'devil's chimney' (een 45 cm brede schacht die zo'n 3,5 meter omhoog gaat) en de 'postbox' (een gat van 27 cm hoog, waar we op onze buik doorheen moeten glijden). Het is een spannende en leuke route met veel klimmen, klauteren en kruipen, maar ook een prachtige weg terug in de tijd. Na 1,5 uur komen we weer bij de uitgang, iedereen toch een beetje opgelucht dat we het gehaald hebben. Ik stap vervolgens weer op m'n fiets en kom na zo'n 10 km aan bij stop 2: Cango Ostrich Farm. Een van de de vele struisvogel boerderijen in Oudtshoorn. Grappig, maar vooral voor mensen die geinteresseerd zijn in 'geintjes'. Er kan op de struisvogel gereden worden en je kunt een knuffel of nekmassage van de struisvogels krijgen. Niet echt mijn ding. Ik klim dan ook maar snel op mijn fiets voor de laatste 10 km. Aangezien ik inmiddels in de vallei ben aangekomen is dit het minst indrukwekkende gedeelte van mijn tocht en deze 10 km lijkt even lang te duren als de voorgaande 44. Mede veroorzaakt door de tegenwind die inmiddels de kop heeft opgestoken. Moe maar zeer voldaan kom ik uiteindelijk aan bij mijn hostel, waar ik snel onder een frisse douche spring. De rest van de avond vul ik met relaxen en eten, dat heb ik wel verdiend na zo'n dag!!



Ik heb inmiddels alweer veel meer meegemaakt, maar die verhalen bewaar ik nog even voor een volgende keer ;) Ik hoop dat het het lezen weer waard was, tot snel!!

X